We wrześniu tego roku Zespół Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej spędził szesnaście dni tańcząc, śpiewając i zwiedzając Chiny. Ich mieszkańcy mogli zaznać piękna polskiego folkloru na koncertach organizowanych w ramach festiwalu, a także w ramach spontanicznych koncertów na ulicach. Wszędzie witano nas z ogromnym entuzjazmem , szczególnie gdy wykonywaliśmy popularną chińską piosenkę. Ale zacznijmy od początku. Lot do Dubaju Zespół zaczął koncertować już w drodze na festiwal! Na wielkim jak miasto lotnisku w Dubaju śpiewając przyciągaliśmy uwagę innych podróżnych. Po dotarciu do Szanghaju wzięliśmy udział w ważnej próbie generalnej przed paradą, która miała się odbyć następnego dnia. W całe przedsięwzięcie zaangażowane było trzy tysiące artystów reprezentujących grupy z całego świata. Poznaliśmy wielu ludzi i zawiązaliśmy nowe znajomości.

Czytaj dalej

Jak daleko jest to Ankary? Jakieś 2,5 tysiąca kilometrów. Taką odległość przebyliśmy dwukrotnie, żeby dotrzeć na festiwal folklorystyczny w Cubuk, niedaleko od stolicy Turcji. Nasz Zespół reprezentował tam polską kulturę, pokazując ją na scenie, w czasie parady, a także na wielokulturowych spotkaniach wszystkich uczestniczących zespołów. Była to dla nas okazja do podzielenia się naszym dziedzictwem, dobrej zabawy i… przeżycia prawdziwego szoku kulturowego. Chociaż podróżowaliśmy autokarem, to trzy dni poświęcone podróży na miejsce były dobrze zainwestowane i pełne atrakcji. Szczególnie zasłużyła się kapela, która umilała nam czas wprowadzając w bałkański nastrój. Dodatkowo akordeonista Maciek dał się poznać jako znawca nie tylko architektury (to z racji wykształcenia), ale też historii, i świetny przewodnik po odwiedzanych przez nas miastach.

Czytaj dalej