Tańce narodowe i regionalne

Krakowiak to piękna prezentacja "tańczącego chóru" naszego Zespołu, który nie tylko daje popis swoich wspaniałych możliwości wokalnych, ale również świetnie tańczy. Ciekawe opracowanie wokalne i muzyczne oraz nietuzinkowa choreografia to niewątpliwe atuty tego elementu programu Zespołu. Tancerze ubrani są w jedne z naszych najbardziej charakterystycznych strojów narodowych.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Mirosław Jakubowski
Opracowanie wokalne: Mariusz Kolinko
Czas: 10 min

Wycinaniec Polski czyli kujawiak z oberkiem to niewątpliwie wizytówka naszego Zespołu. Choreografia inspirowana jest łowicką wycinanką, a w układzie można zauważyć kształty, które przywodzą ją na myśl. Początkowo romantyczny kujawiak, przechodzi w coraz szybsze tempo, aby dać początek dynamicznemu oberkowi. Tancerze ubrani są w przepiękne, kolorowe, pasiaste stroje oraz wspaniałe haftowane bluzki. Kostium łowicki jest, obok krakowskiego, najbardziej znanym poza granicami polskim strojem ludowym.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Mirosław Jakubowski
Czas: 7 min

Ej Żywieckie Gronicki to impresja choreograficzna tańców i zabaw juhasów, zilustrowana tańcem, znana góralska piosenka pt.: Sarna oraz taneczna interpretacja jednego z motywów pracy na wsi – prania. Szybki i dynamiczny finałowy Hajduk jest kwintesencją charakteru żywieckiego tańca. To choreografia będąca częścią spektaklu Od Wschodu do Zachodu.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Jerzy Wiesław Zawisza
Opracowanie wokalne: Jerzy Wiesław Zawisza
Czas: 11 min

Kto Ma Śwarno Dziołcha to impresja z Górnego Śląska. W tym niezwykłym regionie taniec jest formą towarzyskiej zabawy, czasem nawet flirtu, a tu – formą rywalizacji pomiędzy kobietami o mężczyzn. Na Śląsku tańce zazwyczaj przypisane są do konkretnych melodii. W naszej impresji usłyszeć można Nie chce cię znac, Zasiali górale oraz Tańcowała ryba z rakiem. W choreografię został wpleciony motyw prac wiejskich – zamiatanie, do znanej ludowej piosenki Mietlorz wcześniej będącą towarzyską zabawą. Choreografia jest częścią spektaklu Od Wschodu do Zachodu.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Ewa Kalińska
Opracowanie wokalne: Daniel Zieliński
Czas: 11 min

W Kadzidlańskim Boru to niewątpliwie jedna z naszych najbardziej oryginalnych propozycji. Ta kurpiowska impresja zaczynająca się rytmicznym przedstawieniem pracy drwali w artystycznym ujęciu, jest przede wszystkim wyjątkowym wokalnym popisem członków zespołu. Można tu obejrzeć również znane kurpiowskie tańce takie jak Żuraw, Stara baba, Olender i Powolniak. To choreografia będąca częścią spektaklu Od Wschodu do Zachodu.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Ewa Kalińska
Opracowanie wokalne: Mariusz Kolinko
Czas: 11 min

uOd Krosna Ino z Pazura to choreografia złożona z najbardziej znanych tańców regionu krośnieńskiego – okółki, równego, kowala i krzyżoka. Ma bardzo zróżnicowane tempo, co nadaje jej unikatowego charakteru. Na widzach wrażenie robią często niespotykane i ciekawe kostiumy. Jednym z elementów choreografii jest przedstawienie dawnej pracy na roli, jaką było młócenie zboża czy sianokosy. To część spektaklu Od Wschodu Do Zachodu.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Ewa Kalińska
Opracowanie wokalne: Jerzy Wiesław Zawisza
Czas: 10 min

Wiwat Bratu i Tej Pannie to impresja najbardziej znanych tańców regionu szamotulskiego w Wielkopolsce jak na przykład Wiwatu, Przodka czy Rajlendra. To tańce dostojne, niezbyt skoczne, aczkolwiek wesołe. W choreografię został wpleciony wątek pracy, jaką jest szycie, dlatego jest ona częścią spektaklu Od Wschodu do Zachodu.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Opracowanie muzyczne: Ewa Kalińska
Opracowanie wokalne: Jerzy Wiesław Zawisza
Czas: 10 min

Ten Polonez niewątpliwie wprowadza w nastrój balu z XIX wieku. Jest symbolem polskiej dumy narodowej, co podkreślają piękne stroje z okresu Księstwa Warszawskiego. To taniec, który powinien być znany każdemu Polakowi i z pewnością warto zapoznać z nim także zagranicznych gości. To część prezentacji W Warszawskim Salonie.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Muzyka: Fabian Tymolski
Opracowanie muzyczne: Ewa Kalińska
Czas: 5 min

Karo Mazurowe to nieco zapomniana już forma mazura salonowego. Dawniej, ze względu na poziom trudności, wykonywane było jedynie przez najlepszych tancerzy. Jednak w tej wdzięcznej i oryginalnej, wspaniale wykonanej choreografii nie sposób odczuć, że to trudny taniec. Jest ona częścią prezentacji W Warszawskim Salonie.

Choreografia: Jarosław Wojciechowski
Muzyka: Henryk Wieniawski
Opracowanie muzyczne: Ewa Kalińska
Czas: 4 min

Taniec Hucułów to tańce góralskie. Cechuje je bardzo duża dynamika i szaleńcze tempo. Choreografia ta pokazuje sprawność tancerzy, zarówno dziewcząt jak i chłopców. Niezwykłym atutem tej prezentacji jest przepiękna muzyka, zapadająca w ucho, oryginalna i świetnie zagrana przez naszą studencką kapelę.

Choreografia: Robert Śliżewski
Opracowanie muzyczne: Krzysztof Heering
Czas: 11 min

W Rzeszowskiej Izbie cechuje niezwykła werwa i dynamika. Ogromny temperament wykonawców znajduje ujście w skocznych polkach: uginanej, bez nogę, dzwon oraz w żywiołowym powrozie. Charakterystyczna dla tego tańca jest skłonność tancerzy do improwizacji oraz solowe popisy najlepszych par.

Choreografia: Józef Adamski
Opracowanie muzyczne: Jan Tkaczyk, Mirosław Jakubowski
Opracowanie wokalne: Jan Tkaczyk
Konsultacja: Alicja Haszczak
Czas: 12 min

Suita Kujawska to jedna z piękniejszych prezentacji w historii zespołu. Dzięki niej można podziwiać zarówno pieśni przygotowane dla grupy wokalnej, jak i choreografię wykonaną przez grupę taneczną. Nieodłączną częścią tej suity są elementy popisowe, takie jak kozły czy podnoszenia, wykonywane przez wszystkich tancerzy. Przez wzgląd na znaczną liczbę wykonawców na scenie oraz atrakcyjny finał tańczony przez obie grupy, choreografia jest doskonałą propozycją na zakończenie koncertu.

Choreografia: Józef Zaprzałkowski
Opracowanie muzyczne i wokalne: Mirosław Jakubowski
Czas: 15 min